پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

کشاورزی قراردادی یک رویکرد در حال تکامل در کشور‌های آسیای جنوب شرقی است که تضمین‌های لازم را برای ادامه فعالیت کشاورزان آسیب پذیر ایجاد می‌کند و در عین حال تولیدکنندگان را قادر می‌سازد تا ریسک عرضه کل و قیمت را مدیریت کنند. در طول فراگردی مطلوب، شرکت‌های فرآوری مواد غذایی، با تعداد زیادی از کشاورزان نسبتا کوچک و دارای چالش مالی قرارداد می‌بندند. در آسیای جنوبشرقی، کشاورزان بزرگ مالک، هلدینگ‌های زراعی، تعاونی‌های تخصصی و تعاونی‌های تولید و تشکل‌های صنفی بیشتر از سایر کشاورزان برای مشارکت در جهت کشاورزی قراردادی انتخاب می‌شوند. این پدیده نشان می‌دهد که شرکت‌های طرف قرارداد، تمایل بیشتری به انعقاد قرارداد‌هایی با گروه‌هایی شناسنامه دار از کشاورزان دارند تا با کشاورزان فردی و بصورت اتمیزه. اقدام جمعی به احتمال زیاد قدرت چانه زنی کشاورزان قراردادی را افزایش می‌دهد و هزینه‌های مبادله را کاهش می‌دهد.

کشت قراردادی در کشور، یکی از الگو‌های تولید به شمار می‌آید که در صورت اجرا در حوزه تولید گندم، قطعا به پایداری و ثبات تولید و نیز c، کمکی شایان خواهد کرد.

بررسی‌ها از سطح مزارع نشان می‌دهد سالیانه ۳۰ تا ۳۵ درصد محصولات کشاورزی به هدر می‌رود که کاهش این میزان ضایعات در توسعه صادرات غیرنفتی تاثیر بسزایی دارد.